Η πεισματική ρωσική άρνηση στην καταδίκη του καθεστώτος Άσσαντ στην Συρία εντάσσεται στη γνωστή τακτική της μετασοβιετικής Ρωσίας που εκμεταλλεύεται οιαδήποτε διεθνή κρίση για να αυξήσει την δική της ισχύ.
Αυτό γίνεται μέσα από ανταλλάγματα για να συναινέσει στις αποφάσεις της διεθνούς κοινότητας όπως εκφράζονται από το Ο.Η.Ε
Έγινε το ίδιο σε πολλές περιπτώσεις και τελευταία στην Λιβύη.
Η Συρία όμως, ως προετοιμασία για την τελική επιχείρηση κατάρρευσης του φανατικού ιρανικού καθεστώτος, παρείχε εκτός των άλλων και την ευκαιρία στο σύστημα Πούτιν να πάρει μια μορφή “εκδίκησης” για την υποστήριξη της Δύσης στην ρωσική αντιπολίτευση (με τα γεγονότα του Δεκεμβρίου στη Μόσχα).
Η Δύση προετοιμάζοντας από τώρα το μέλλον μιας φιλοδυτικής φιλελεύθερης και άνευρης Ρωσίας (με κατάλληλες ελεγχόμενες πολιτικές δυνάμεις) οργανώνει τις κατάλληλες ψυχολογικές επιχειρήσεις με σκοπό να αποδομήσει το προφίλ της Ρωσίας- των- πρακτόρων, της πάλαι ποτέ, KGB.
H θριαμβευτική εκλογή του Πούτιν (και της κλίκας του από την Κρατική Ασφάλεια) σε βάρος των εκσυγχρονιστών του Σόρος, θα επαναφέρει την σιγουριά στο σύστημα Πούτιν και θα μετριάσει τα αποτελέσματα του προεκλογικού εκβιασμού ένθεν κακείθεν.
Ο Άσσαντ της Συρίας θα πρέπει να το λάβει αυτό στα σοβαρά. Η Ρωσία στο τέλος εγκαταλείπει τους προστατευόμενους της διότι δεν εγκαταλείπει τα συμφέροντά της: Και είναι συμφέρον της μια ειρηνική Ευρασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου