1. Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Ελλάδα όπως και κάθε άλλη χώρα καθορίζει την εξωτερική της πολιτική με γνώμονα τα συμφέροντά της (τα οποία καθορίζονται από τις εκάστοτε ιδεολογικές κατευθύνσεις του Κράτους). Αυτή η αρχή συμπληρώνεται και από μια δεύτερη εξ ίσου πανταχού παρούσα , εκείνη της γεωγραφικής θέσης της χώρας αλλά και των ορίων της επικράτειας (κράτη με μακρινές κτήσεις).
Η Ελλάδα μέχρι το τέλος του ψυχρού πολέμου ήταν σχεδόν απομονωμένη ή σωστότερα, ξεκομμένη από τις χώρες των βορείων συνόρων της ενώ με τη φιλική Ιταλία χωριζόταν δια της παρεμβολής της θάλασσας . Μόνη άμεση ''φιλική'' γειτνίαση απέμενε η Τουρκία .
Η εξωτερική πολιτική της Ελλάδος ως προς το βορά ήταν ξεκάθαρη καθότι συντάσσονταν με τους διεθνείς οργανισμούς και συνδέσμους στους οποίους η Ελλάς ανήκε ως μέλος ενός συνασπισμού κρατών που ιδεολογικά προάσπιζαν τις φιλελεύθερες δημοκρατικές ιδέες .
Η σχέση όμως προς τον ανατολικό γείτονα ήταν σχιζοφρενική. Η Τουρκία ανήκει στον ίδιο συνασπισμό και στην ίδια στρατιωτική συμμαχία. Είναι όμως ταυτόχρονα και το κράτος με το οποίο συνεχώς διαπληκτίζεται και οι σχέσεις διέπονται από καχυποψία, απειλές, ανασφάλεια και συχνά υψηλό βαθμό κινδύνου για πολεμική σύρραξη για λόγους ιστορικούς και πολιτισμικούς. Το τελευταίο τραγικό πολεμικό γεγονός είναι αυτό της Κύπρου που όσες ευθύνες και αν φέρει και η ελληνική πλευρά δεν δικαιολογούν την παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου.
Οι συσχετισμοί των στρατιωτικών δυνάμεων των δύο χωρών, το διεθνές περιβάλλον, η οικονομική κατάστασή τους απαγορεύουν μια άμεση προσχεδιασμένη σύγκρουση που θα εκφράζει τη βούληση της μιας ή της άλλης πλευράς για πόλεμο ως τρόπο επίλυσης των μεταξύ τους διαφορών .
Έτσι αυτό που μένει για να συντηρεί την αντιπαλότητα είναι οι κινήσεις στη διπλωματική σκακιέρα και οι ασκήσεις ψυχολογικού πολέμου.
Συνειδητοποιώντας αυτό το πλαίσιο η ελληνική εξωτερική πολιτική αποφάσισε να θωρακίσει θεσμικά τη νομική υπόσταση της χώρας μέσα από μια επιπλέον συμφωνία εισόδου της σε ένα συνασπισμό οικονομικό πρωτίστως αλλά σταδιακά και σταθερά πολιτικής φύσεως : την τότε Ε.Ο.Κ. και νυν Ε.Ε.
Και από τότε η ελληνική πλευρά τηρεί μια στάση ψύχραιμης αντίδρασης σε κάθε είδους πολιτικοστρατιωτικές προκλήσεις της Τουρκίας .
Η μεγαλύτερη έκπληξη στην εξωτερική πολιτική της Ελλάδας ήρθε με την απόφαση των ελληνικών κυβερνήσεων να υποστηρίξουν ως τον καλύτερο τρόπο συμφιλιώσεως των δύο χωρών την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. όπου οι κοινές αξίες της Ένωσης θα ''ενώσουν'' τις δύο χώρες και θα ομαλοποιήσουν τις σχέσεις τους . Το φάσμα του πολέμου θα είναι τώρα πια ένα κακό όνειρο .
2. Ένας καλός γάμος!
Το ειδύλλιον αυτό το οποίο επλέχθη κατόπιν συνοικεσίου(mariage de raison) έχει σαφώς πλεονεκτήματα. Το κυριότερο, για να περιοριστούμε σε ένα, είναι η απαλλαγή της Ελλάδος από το βραχνά του ''κακού παιδιού'', του σοβινιστικού κατεστημένου των τουρκοφάγων .
Όμως ενέχει εμφανώς ένα κίνδυνο που δεν καλύπτει την στρατηγική της Αθήνας : την άρνηση και το βέτο κάποιων από τους εταίρους οπότε η επιθετικότητα και η παρενοχλητική συμπεριφορά της Τουρκίας δεν εκμηδενίζονται .
Σίγουρα η Αθήνα δεν είναι τόσο αφελής. Δέχτηκε αυτήν την πολιτική γιατί γνωρίζει ότι η Τουρκία στην παρούσα ιστορική στιγμή δεν πληροί τους όρους για πλήρη ένταξη.
Εδώ όμως ερχόμαστε στο κρισιμότερο σημείο της ανάλυσής μας. Αν η Τουρκία καταφέρει να βελτιωθεί σε κάποια από τα κεφάλαια των προς ένταξη διαπραγματεύσεων; τότε η Αθήνα θα πανηγυρίζει πραγματικά ; Θα πρόκειται περί νίκης των ειρηνόφιλων σε βάρος των πολεμοκάπηλων ; Η ελληνική πλευρά παραμένει διχασμένη επ’ αυτού ή τουλάχιστον αυτή την εικόνα αφήνει να φαίνεται. Και έχουμε βάσιμους λόγους για να πιστεύουμε όπως θα δείξουμε, πως η φιλοτουρκική μερίδα είναι αληθώς πεπεισμένη πως αυτή η στρατηγική θα τελεσφορήσει αρκεί να παρεμποδιστούν οι ''τουρκοφάγοι'' και τα γεράκια της συντηρητικής και χωρίς αυτοπεποίθησης μερίδας της ελληνικής κοινής γνώμης.
3. Ελληνική στρατηγική.
Τα σημεία τριβής με την Τουρκία είναι συνοπτικά δύο(τα κορυφαία): Το Κυπριακό και το Αιγαιακό . Η εξωτερική πολιτική της Ελλάδος συνέβαλε όλα αυτά τα χρόνια στην άμβλυνση των θέσεων της χώρας και σε συνδυασμό με απαράδεκτα ανίκανους χειρισμούς ενδυνάμωσε την γείτονα χώρα.
α) Με δική της ευθύνη έκλεισε η ''πληγή'' του Κουρδικού .(Τώρα η Τ. δεν μπορεί να κατηγορηθεί για καταπίεση). β) Με δική της επιμονή ήθελε να κλείσει το Κυπριακό -σχέδιο Ανάν (άρση του βασικού κωλύματος για την ένταξη της Τ. στην Ε.Ε.) γ) Αναγνώριση γκρίζων ζωνών στη Μαδρίτη. δ) Υπαγωγή στη Χάγη με ορατό τον κίνδυνο ενός συνολικού πακέτου. Τα δύο τελευταία σημεία εφόσον η Τ. ενταχθεί θα παύσουν να υφίστανται με τον τρόπο που τα θέτουμε .
Είναι η όλη στρατηγική της Ελλάδος πρόδηλα υπέρ του Ευρωπαϊκού Σωτήρα . Η Ε.Ε. είναι πανάκεια για την Ελλάδα .
4. Συμπέρασμα.
Η γνώμη μας είναι πως η Τουρκία ανέγνωσε σωστά την στρατηγική της Αθήνας και μαζί με άλλους ενδιαφερόμενους εκβιάζει καταστάσεις προσπαθώντας να καταφέρει την Ελλάδα να παρασυρθεί σε σφάλματα που θα επιφέρουν διεθνείς μεσολαβητές .
Η Αθήνα κατά την λαϊκή έκφραση ''τα φόρτωσε στον κόκορα'' ή τα περιμένει όλα από την Ε.Ε.(ο κόκορας). Αγοράζει χρόνο ελπίζοντας ότι το πολυπόθητο ευρωσύνταγμα θα ψηφισθεί κάποτε και τότε τα προβλήματα της Ελλάδος θα είναι προβλήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
