Το πολιτικό σύστημα της Ελληνικής Δημοκρατίας όπως αυτό διαμορφώθηκε από την μεταπολίτευση και μέχρι σήμερα δέχεται τα πυρά σχεδόν όλων των πολιτικών παρατηρητών αλλά και πολλών από αυτούς οι οποίοι συνέβαλαν στην διαμόρφωσή του .
Η βασικότερη κατηγορία που του προσάπτουν είναι η ''αντιδημοκρατικότητά'' του .
Το σύστημα που ήρθε να αντικαταστήσει την Δικτατορία κατέληξε να είναι όχι μια στυγνή και απροκάλυπτη τυραννία στρατιωτικού τύπου με όλες τις θηριωδίες που συνεπάγεται αλλά μια συγκαλυμμένη δικτατορία όπου κάποιοι αφανείς αφέντες ''αποφασίζουν και διατάσσουν '' ερήμην της λαϊκής βούλησης .
Η επονομαζόμενη Διαπλοκή ήτοι ένας μικρός κύκλος ισχυρότατων οικονομικών παραγόντων της χώρας μια ομάδα Ολιγαρχών (έτσι ονόμαζε κι ο Καποδίστριας τους κοτζαμπάσηδες) επιβάλλει την οικονομική της κι ενίοτε την πολιτιστική της πολιτική στους δημοκρατικά εκλεγμένους αλλά εξαρτημένους κυβερνήτες .
Το σύστημα συγκλονίζεται από σκάνδαλα κάθε είδους , από συμπεριφορές που μαρτυρούν αχαλίνωτο αμοραλισμό και το Κράτος πνιγμένο στην διαφθορά και την αναποτελεσματικότητα επισωρεύει τα προβλήματα αντί να τα επιλύει. Είναι ένα σύστημα που χρεοκόπησε και που όμως συνεχίζει να λειτουργεί από κεκτημένη ταχύτητα και για όσο διάστημα θα υπάρχει ''καύσιμη ύλη'' δηλαδή δανεικά χρήματα και ένα ελάχιστο ηθικής ή φόβου στους πολίτες .
Πώς όμως έφθασε ως εδώ ; Γιατί δεν αντιστάθηκε στον ύπουλο τύραννο ; Είναι ερωτήματα που κάθε πολιτικός στοχαστής δεν μπορεί παρά να θέσει στον εαυτό του . Διότι η διάγνωση χωρίς την αιτιολογία δεν μπορεί να συνεισφέρει σε μια προσπάθεια θεραπείας .
Για τους περισσότερους ο αίτιος είναι γνωστός και κυκλοφορεί ελεύθερος. Είναι ο Κομματισμός. Η οργάνωση των κομματικών μηχανισμών με φανατικό σκοπό την κατάκτηση της Εξουσίας . Διότι η εξουσία δεν έχει την ίδια έννοια για όλους . Δεν είναι εξουσία εφαρμογής νομοθεσιών κοινοβουλευτικά νομιμοποιημένων υπέρ του Δημοσίου Συμφέροντος δηλαδή όλων Αλλά ούτε και μερίδας του πληθυσμού το οποίο υπερψήφισε το πρόγραμμα αυτού του κόμματος Σημαίνει αρπαγή του κρατικού πλούτου με νομιμοποιημένες μεθοδεύσεις υπέρ των προνομιούχων της κομματικής οργάνωσης . Αλλά και πάλι δεν αρκεί για να δεχθούμε αυτή την διολίσθηση σε ένα τόσο κλεπτοκρατικό πολιτικό σύστημα λατινοαμερικανικής εμπνεύσεως και πρακτικής .Πώς δέχθηκαν οι αγωνιστές δημοκράτες μια τόσο αισχρή κλοπή κρατικών πόρων και μια τέτοια άνιση κατανομή του πλούτου ;
Εδώ δυστυχώς πρέπει να καταδειχθεί μια μεγάλη αλήθεια όσο κι αν την αρνούνται οι διαμορφωτές της περίφημης κοινής γνώμης .
Το πολιτικό σύστημα της περιόδου της μεταπολιτεύσεως δημιουργήθηκε από τους εκπροσώπους του δημοκρατικού λαού υπέρ του λαού και κατά της αποτελεσματικότητας της ίδιας της δημοκρατίας δηλαδή μακροπρόθεσμα εναντίον του λαού δια της ανοχής και σήμερα της συνενοχής του λαού .
Ο ελληνικός λαός παραπλανήθηκε από τους δημαγωγούς οι οποίοι ταύτισαν την δημοκρατική αποκατάσταση με την λαϊκή εξουσία ή όπως το έλεγαν πιο γλαφυρά '' λαϊκή κυριαρχία ο λαός στην εξουσία''!
Πώς όμως θα ήταν αυτό δυνατόν εφόσον κανένα σύγχρονο δυστυχώς πολίτευμα δεν έχει πραγματοποιήσει ποτέ την ιδανική δημοκρατία ή τουλάχιστον αυτή που για περίπου διακόσια χρόνια υπήρξε ένα κατόρθωμα μοναδικό της αρχαίας Αθήνας ; Μεγάλη πλάνη .
Όμως δεν αρκούσε το θεσμικό περιεχόμενο της δημοκρατικής διακυβέρνησης για να πειστεί ο λαός . Λαϊκή κυριαρχία σήμαινε στο θολωμένο μυαλό της μάζας κρατική κυριαρχία στο κρατικό ταμείο . Και ο μόνος τρόπος για μερίδιο από το κρατικό χρήμα ήταν ο διορισμός στο Δημόσιο και η ισόβια μισθοδοσία . Και για τους Ολιγάρχες η κατ' αποκλειστικότητα μονιμότητα ανάληψης εκτέλεσης των Δημοσίων Έργων . Όπως τον καιρό των βασιλιάδων και των ''αποκλειστικών προμηθευτών του Βασιλικού Οίκου" .
Αυτή η προπαγάνδα υπέρ του κρατισμού και της αγιότητας του λαού ονομάζεται λαϊκισμός και αποτελεί το ιδεολογικό λογισμικό του προγράμματος της μεταπολιτεύσεως .
Ο ελληνικός λαός μεθυσμένος για ελευθερία και δικαιοσύνη αλλά περισσότερο απ' όλα για αγοραστική δύναμη και δυνατότητα υπερκατανάλωσης οικονομικών αγαθών δέχθηκε να χάσει αυτό που ήθελε να κερδίσει : την δημοκρατία ήτοι την συμμετοχή του στις πολιτικές αποφάσεις που προδιαγράφουν το παρόν και το μέλλον του . Αναρωτιέται κανείς εάν ο ελληνικός λαός προτιμά την Δημοκρατία ή την λεγόμενη Φωτισμένη Δεσποτεία . Το τέλμα μέσα στο οποίο βρίσκεται η χώρα είναι ψυχολογική επιλογή των ψηφοφόρων . Δεν εναντιωνόμαστε από ελιτισμό στον λαό αλλά ο λαός απαρνιέται την Δημοκρατία για πολλά (όντως έτσι φαντάζεται) αργύρια . Λατρεύει την πελατειακή σχέση και ονειρεύεται ένα πατερναλιστικό σύστημα με εγγυημένη ασφάλεια , παιχνίδι και ανεμελιά . Ποιος θα το χρηματοδοτήσει όμως ;
Το πολιτικό σύστημα έχει κακοφορμίσει και οι πολίτες το διαπιστώνουν και δυσφορούν .Οι ένοχοι αναζητούνται και είναι οι πολιτικοί . Διότι είναι απατεώνες και κλέφτες κλπ. Η ευθύνη του λαού δεν υπάρχει ;
Είναι ευθύνη των πολιτών να στοχαστούν το επόμενο πολιτικό σύστημα εφόσον αυτό καταρρέει . Ποια θα είναι η θέση των πολιτών σε αυτό ; ποιος ο ιδεολογικός προσανατολισμός ; θα κυριαρχεί το πανηγύρι του καταναλωτισμού με δανεικά ; ποιος είναι ο αξιοπρεπής τρόπος ζωής εν κοινωνία ;
Αλλά τα ερωτήματα αυτά αποτελούν ατομικό προβληματισμό κατ' αρχάς και στη συνέχεια πρόταση για διάλογο στην αγορά της Δημοκρατίας .
Η βασικότερη κατηγορία που του προσάπτουν είναι η ''αντιδημοκρατικότητά'' του .
Το σύστημα που ήρθε να αντικαταστήσει την Δικτατορία κατέληξε να είναι όχι μια στυγνή και απροκάλυπτη τυραννία στρατιωτικού τύπου με όλες τις θηριωδίες που συνεπάγεται αλλά μια συγκαλυμμένη δικτατορία όπου κάποιοι αφανείς αφέντες ''αποφασίζουν και διατάσσουν '' ερήμην της λαϊκής βούλησης .
Η επονομαζόμενη Διαπλοκή ήτοι ένας μικρός κύκλος ισχυρότατων οικονομικών παραγόντων της χώρας μια ομάδα Ολιγαρχών (έτσι ονόμαζε κι ο Καποδίστριας τους κοτζαμπάσηδες) επιβάλλει την οικονομική της κι ενίοτε την πολιτιστική της πολιτική στους δημοκρατικά εκλεγμένους αλλά εξαρτημένους κυβερνήτες .
Το σύστημα συγκλονίζεται από σκάνδαλα κάθε είδους , από συμπεριφορές που μαρτυρούν αχαλίνωτο αμοραλισμό και το Κράτος πνιγμένο στην διαφθορά και την αναποτελεσματικότητα επισωρεύει τα προβλήματα αντί να τα επιλύει. Είναι ένα σύστημα που χρεοκόπησε και που όμως συνεχίζει να λειτουργεί από κεκτημένη ταχύτητα και για όσο διάστημα θα υπάρχει ''καύσιμη ύλη'' δηλαδή δανεικά χρήματα και ένα ελάχιστο ηθικής ή φόβου στους πολίτες .
Πώς όμως έφθασε ως εδώ ; Γιατί δεν αντιστάθηκε στον ύπουλο τύραννο ; Είναι ερωτήματα που κάθε πολιτικός στοχαστής δεν μπορεί παρά να θέσει στον εαυτό του . Διότι η διάγνωση χωρίς την αιτιολογία δεν μπορεί να συνεισφέρει σε μια προσπάθεια θεραπείας .
Για τους περισσότερους ο αίτιος είναι γνωστός και κυκλοφορεί ελεύθερος. Είναι ο Κομματισμός. Η οργάνωση των κομματικών μηχανισμών με φανατικό σκοπό την κατάκτηση της Εξουσίας . Διότι η εξουσία δεν έχει την ίδια έννοια για όλους . Δεν είναι εξουσία εφαρμογής νομοθεσιών κοινοβουλευτικά νομιμοποιημένων υπέρ του Δημοσίου Συμφέροντος δηλαδή όλων Αλλά ούτε και μερίδας του πληθυσμού το οποίο υπερψήφισε το πρόγραμμα αυτού του κόμματος Σημαίνει αρπαγή του κρατικού πλούτου με νομιμοποιημένες μεθοδεύσεις υπέρ των προνομιούχων της κομματικής οργάνωσης . Αλλά και πάλι δεν αρκεί για να δεχθούμε αυτή την διολίσθηση σε ένα τόσο κλεπτοκρατικό πολιτικό σύστημα λατινοαμερικανικής εμπνεύσεως και πρακτικής .Πώς δέχθηκαν οι αγωνιστές δημοκράτες μια τόσο αισχρή κλοπή κρατικών πόρων και μια τέτοια άνιση κατανομή του πλούτου ;
Εδώ δυστυχώς πρέπει να καταδειχθεί μια μεγάλη αλήθεια όσο κι αν την αρνούνται οι διαμορφωτές της περίφημης κοινής γνώμης .
Το πολιτικό σύστημα της περιόδου της μεταπολιτεύσεως δημιουργήθηκε από τους εκπροσώπους του δημοκρατικού λαού υπέρ του λαού και κατά της αποτελεσματικότητας της ίδιας της δημοκρατίας δηλαδή μακροπρόθεσμα εναντίον του λαού δια της ανοχής και σήμερα της συνενοχής του λαού .
Ο ελληνικός λαός παραπλανήθηκε από τους δημαγωγούς οι οποίοι ταύτισαν την δημοκρατική αποκατάσταση με την λαϊκή εξουσία ή όπως το έλεγαν πιο γλαφυρά '' λαϊκή κυριαρχία ο λαός στην εξουσία''!
Πώς όμως θα ήταν αυτό δυνατόν εφόσον κανένα σύγχρονο δυστυχώς πολίτευμα δεν έχει πραγματοποιήσει ποτέ την ιδανική δημοκρατία ή τουλάχιστον αυτή που για περίπου διακόσια χρόνια υπήρξε ένα κατόρθωμα μοναδικό της αρχαίας Αθήνας ; Μεγάλη πλάνη .
Όμως δεν αρκούσε το θεσμικό περιεχόμενο της δημοκρατικής διακυβέρνησης για να πειστεί ο λαός . Λαϊκή κυριαρχία σήμαινε στο θολωμένο μυαλό της μάζας κρατική κυριαρχία στο κρατικό ταμείο . Και ο μόνος τρόπος για μερίδιο από το κρατικό χρήμα ήταν ο διορισμός στο Δημόσιο και η ισόβια μισθοδοσία . Και για τους Ολιγάρχες η κατ' αποκλειστικότητα μονιμότητα ανάληψης εκτέλεσης των Δημοσίων Έργων . Όπως τον καιρό των βασιλιάδων και των ''αποκλειστικών προμηθευτών του Βασιλικού Οίκου" .
Αυτή η προπαγάνδα υπέρ του κρατισμού και της αγιότητας του λαού ονομάζεται λαϊκισμός και αποτελεί το ιδεολογικό λογισμικό του προγράμματος της μεταπολιτεύσεως .
Ο ελληνικός λαός μεθυσμένος για ελευθερία και δικαιοσύνη αλλά περισσότερο απ' όλα για αγοραστική δύναμη και δυνατότητα υπερκατανάλωσης οικονομικών αγαθών δέχθηκε να χάσει αυτό που ήθελε να κερδίσει : την δημοκρατία ήτοι την συμμετοχή του στις πολιτικές αποφάσεις που προδιαγράφουν το παρόν και το μέλλον του . Αναρωτιέται κανείς εάν ο ελληνικός λαός προτιμά την Δημοκρατία ή την λεγόμενη Φωτισμένη Δεσποτεία . Το τέλμα μέσα στο οποίο βρίσκεται η χώρα είναι ψυχολογική επιλογή των ψηφοφόρων . Δεν εναντιωνόμαστε από ελιτισμό στον λαό αλλά ο λαός απαρνιέται την Δημοκρατία για πολλά (όντως έτσι φαντάζεται) αργύρια . Λατρεύει την πελατειακή σχέση και ονειρεύεται ένα πατερναλιστικό σύστημα με εγγυημένη ασφάλεια , παιχνίδι και ανεμελιά . Ποιος θα το χρηματοδοτήσει όμως ;
Το πολιτικό σύστημα έχει κακοφορμίσει και οι πολίτες το διαπιστώνουν και δυσφορούν .Οι ένοχοι αναζητούνται και είναι οι πολιτικοί . Διότι είναι απατεώνες και κλέφτες κλπ. Η ευθύνη του λαού δεν υπάρχει ;
Είναι ευθύνη των πολιτών να στοχαστούν το επόμενο πολιτικό σύστημα εφόσον αυτό καταρρέει . Ποια θα είναι η θέση των πολιτών σε αυτό ; ποιος ο ιδεολογικός προσανατολισμός ; θα κυριαρχεί το πανηγύρι του καταναλωτισμού με δανεικά ; ποιος είναι ο αξιοπρεπής τρόπος ζωής εν κοινωνία ;
Αλλά τα ερωτήματα αυτά αποτελούν ατομικό προβληματισμό κατ' αρχάς και στη συνέχεια πρόταση για διάλογο στην αγορά της Δημοκρατίας .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου