Τάδε έφη Primo Nebiolo (Πρίμο Νεμπιόλο) κορυφαίος παράγοντας του κλασικού αθλητισμού (πρόεδρος της IAAF) γεννηθείς στο Τουρίνο 14/7/1923 και τελευτήσας τον βίον στη Ρώμη 7/11/1999.
Και η αιτία αυτής της δήλωσης ήταν η διεξαγωγή του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Στίβου στην Αθήνα το 1997.
Ο σημαντικός αυτός άνθρωπος του παγκόσμιου αθλητισμού αντιμετωπίζοντας την ελληνική κρατική μηχανή και την κομματική λογική που την χαρακτήριζε συγκρούστηκε μαζί της με αποτέλεσμα να υποστεί ομοβροντία χτυπημάτων από τον Τύπο και τα ΜΜΕ και τελικώς να αποδοκιμάζεται από τους φιλάθλους. Πρωτοφανές για κάποιον ο οποίος ανησυχούσε για την επιτυχία της εκδήλωσης και αγχωνόταν από την ασυνέπεια και την αναξιοπιστία των αρμοδίων.
Η σημασία των λόγων του Πρίμο Νεμπιόλο όμως παραμένει επίκαιρη και δυστυχώς τώρα πια ισχύει για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν υπάρχουν ηγέτες όπως γράφουν απογοητευμένες “Le Mond” και “Financial Times ”.
Η εύστοχη όμως διατύπωση του Primo Nebiolo έγκειται στην ψύχραιμη διαπίστωση για τις ικανότητες των επαϊόντων : δεν είπε είναι άχρηστοι, κακοί, ανίκανοι, διεφθαρμένοι, αλλά “είναι μέτριοι”.
Είναι προφανές πως όταν κάποιος σφάζει με το βαμβάκι τότε ίσως να πονάει περισσότερο.
Η μετριότητα είναι η αδιόρθωτη πραγματικότητα. Και επιπλέον, ο μέτριος θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο αλλά και αδικημένο. Διπλά αδιόρθωτος.
Τα μεγάλα γεγονότα αναδεικνύουν τους μεγάλους ηγέτες και οι μετριότητες δεν μπορούν να κρυφτούν. Η σημερινή ελληνική αλλά και ευρωπαϊκή κατάσταση είναι αποτέλεσμα πολιτικής μέτριων ηγετών και καταδεικνύει για άλλη μια φορά το μεγάλο πρόβλημα της Δημοκρατίας: την επιλογή των ικανοτέρων.
Ας το συνειδητοποιήσουμε κι ας φροντίσουμε να επιλέγουμε τους ικανότερους κι όχι τους “επιτηδειότερους”.