Οι δύο μεγάλες αντίπαλες παρατάξεις γύρω από το κορυφαίο εθνικό ζήτημα της οικονομικής κρίσης της Ελλάδας έχουν αποκρυσταλλωθεί και τα επιχειρήματά τους ευρέως διαδοθεί.
Οι “μνημονιακοί” και οι “αντιμνημονιακοί” συγκρούονται πια με όρους εξωοικονομικούς και καθαρά πολιτικούς. Με την έννοια “ποιος αποφασίζει για την οικονομική πολιτική της χώρας”.
Το σχήμα αυτό όμως δεν είναι πρωτοφανές στην ελληνική ιστορία και χωρίς να χρειάζεται αναδρομή θα περιοριστούμε στην πιο πρόσφατη εμφάνισή του την περίοδο της χουντικής επταετίας.
Ένας γνωστός στη δεκαετία του '70 στην Γαλλία πολιτικός διανοούμενος της αριστεράς ο Έλληνας Ν. Πουλαντζάς εξηγώντας την στάση της ελληνικής οικονομικής ελίτ απέναντι στην δικτατορία, υποστήριξε στην ανάλυσή του πως υπήρξαν δύο “ομάδες” επιχειρηματικών συμφερόντων αντίθετες μεταξύ τους. Η πρώτη είχε διεθνιστικό και εξωστρεφή χαρακτήρα και υπάγονταν στην με τους όρους της εποχής στρατηγική του διεθνοποιημένου (στα πλαίσια του “ελεύθερου” κόσμου/αντισοβιετικού) κεφαλαίου η οποία κωδικοποιούνταν με την ορολογία πολυεθνικές εταιρείες. Η δεύτερη όμως ομάδα επιχειρηματιών ήταν περιορισμένης ακτινοβολίας, τοπική και δύσπιστη στον διεθνισμό του κεφαλαίου, που βέβαια δεν ήταν ακόμα στο επίπεδο της μετασοβιετικής παγκοσμιοποίησης.
Οι δύο αυτές ομάδες λόγω συμφερόντων αντιτάχθηκαν η μία στην άλλη μέσα από τη στάση τους απέναντι στο καθεστώς των συνταγματαρχών. Χωρίς καμιά τους να είναι υπέρ της δικτατορίας, η μικρότερη οικονομικά ομάδα συνασπίστηκε σε ένα μικρό εθνικό-τοπικό μπλοκ φιλοδικτατορικό για λόγους οικονομικούς εφόσον η ρητορική του καθεστώτος ήταν εθνικιστική. Δεν χρειάζεται να αναπτύξουμε περεταίρω το θέμα αλλά να μεταφέρουμε το σχήμα στην σημερινή πραγματικότητα.
Το αντιμνημονιακό μπλοκ εκφράζει θέσεις εθνικιστικές διότι εκφράζει την Β' κατηγορία οικονομικών συμφερόντων του οικονομικοπολιτικού καθεστώτος της Μεταπολιτεύσεως.
Όσοι προπαγανδίζουν την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου κατ' αντιστοιχία με το ιστορικό προηγούμενο ανήκουν στο διεθνιστικό μπλοκ.
Η προοπτική στάσης πληρωμών και επιστροφής στη δραχμή εξυπηρετεί τα συμφέροντα του τοπικού εθνικισμού ο οποίος αρνείται να πληρώσει το κόστος του υπερδανεισμού διότι αρνείται την υπαιτιότητα αυτού του δανεισμού την οποία επιρρίπτει βεβαίως στο διεθνιστικό μπλοκ της περίφημης εκσυγχρονιστικής Διαπλοκής.
Αυτή είναι η εξήγηση του δράματος το οποίο παίζεται σήμερα. Ο ψύχραιμος αναγνώστης μπορεί να βγάλει συμπεράσματα από μόνος του, εμείς όμως θεωρούμε πως πρέπει να ληφθούν υπόψη τα στοιχεία της πολύχρονης ένταξης της Ελλάδας σε μια διεθνή κοινότητα που μετεξελίσσεται σε Ένωση (με όλα τα προβλήματα ταξικής διάρθρωσης) και το κυριότερο πως η επιστροφή στην δραχμή για να πετύχει στον εθνικό της στόχο-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ- πρέπει να καθοδηγείται από γνήσιους φιλολαϊκούς ηγέτες κι όχι από πανικόβλητους κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές με καιροσκοπικό εθνικισμό.
